Doorsnee dag

05u30

Niet meer snoepen op het werk, dat is mijn goede voornemen deze ochtend. Ik voel me alsof ik een ballon heb ingeslikt, deels omdat ik al twee dagen wacht totdat ik ongesteld word en (groten)deels vanwege de dagelijkse koffiekoeken, koekjes, cakes. Het Vriendje vanmorgen even gezien en meteen op de hoogte gebracht van mijn voornemen.

07u00

Op het werk verkondig ik luidkeels dat ik niet meer ga snoepen. Echt never, nooit meer. Ik bespeur enkele sarcastische glimlachjes maar dan kennen ze de Dana nog niet. Dat is dan ook meteen het spannendste van de hele werkdag, doet ze het of doet ze het niet? Met enige trots kan ik melden dat ik helemaal niets heb gesnoept! Met mijn havermout, gekookt ei, 2 rijstwafels, 3 sneetjes brood, 2 mandarijntje, handvol radijzen (echt niet te vreten), 2 dadels, broodjes kip en gezonde (!) muffin (laatste twee trouwens buiten het werk), krijg ik mijn buik ook wel vol.

16u00

Ik spreek af met S in het shopping center. Nu ik er toch ben breng ik ook maar meteen mijn stofzuiger naar Van Den Borre. Die ligt al 2 jaar kapot te wezen in de garage, al die tijd ben ik te lui geweest om het ding mee te slepen naar het shopping center.  Maar mijn garantie vervalt in 2018, dus het werd stilaan tijd om daar gebruik van te maken. Gelukkig kwam het Vriendje net op tijd bij mij wonen zodat ik al die tijd zijn stofzuiger heb gebruikt. Met mijn stofzuiger onder de arm loopt ik gezwind richting Van den Borre. Mensen kijken raar naar mij, ik hou mijn hoofd recht en kijk met een blik van “nog nooit iemand met een stofzuiger door het shopping center zien lopen, of wat?”. Ik sta daar even aan te schuiven met die zware, lompe stofzuiger aan mijn arm. Als het mijn beurt is neemt de verkoopster de stofzuiger over en zet haar tussen enkele grote dozen helemaal achteraan. Mijn stofzuiger, waar ik zo vaak op vloek, lijkt zo klein, eenzaam en nietig. Ik vraag me af of ze het wel gaat redden in die grote kwade buitenwereld. Mijn hart bloedt een beetje, zie ik ze ooit terug?

16u15

Ik haal diep adem, verman mezelf en ga op zoek naar S. Juist op dat moment voel ik die overbekende pijn in mijn buik, zoals altijd lekker nice gepland op een moment dat ik het kan missen als kiespijn. Ik pop maar meteen een pilletje  vooraleer de pijn mijn avond helemaal verpest.

16u30

Eerst S haar brilletje ophalen. Cool ding, misschien ga ik eens een brilletje met gewone glazen aanschaffen, ik vind persoonlijk dat ik er wel mee sta. Zou de ziekenkas daar ook in tussenkomen? Het valt me op dat alle medewerkers een bril dragen en ik vraag me af of dat een must is om in een brillenwinkel te werken. Er hangen ook ongeveer 1000 spiegels en ik zie mezelf verschillende keren in profiel. Ik vind mijn profiel vreselijk. Veel vrouwen hebben, in mijn ogen, geen mooi profiel. Mannen wel, mannen met een krachtig profiel vind ik heel aantrekkelijk. Het Vriendje heeft een prachtig profiel.

Next stop, een paar kledingwinkels, ik zoek een nieuwe leren broek (allé ja iets dat daarvoor doorgaat). Eindelijk vinden we eentje met een hogere taille, ik vind dat ze lage tailles moeten verbieden. Ik trek er een losse, knalrode trui bij aan. Ik bekijk mezelf in de spiegel en zie dat het goed is, sexy ding dat ik ben, zolang ik maar recht in de spiegel kijk. S is het met mij eens en zodoende geef ik weer 50 € meer uit dan gepland, ooit moet ik daar mee stoppen.

18u00

We gaan nog iets lekkers eten (zie broodje kip). Wat verderop zit in de gang een dame die onwel is. Dat ze zich niet lekker voelt is snel duidelijk, nadat haar vriendin doodleuk met een zak kots in een doorzichtige (!) zak voorbij ons tafeltje loopt net op de moment dat we besteld hebben. Of ze het zakje ergens kon deponeren? Waren er geen kledingzaken genoeg waar ze dat kon vragen? Neen, juist in die ene eetgelegenheid ga je dan doodleuk met je zak kotst staan zwaaien. S werd zowat lijkbleek, nochtans zat zij er met haar rug naar toe. Ik heb de inhoud heel goed kunnen bestuderen. Ik vond het broodje niet zo goed smaken. Het arme mens hebben ze weggevoerd.

Ik pop nog een tweede pilletje. S vindt het maar verontrustend dat ik die dingen zo snel achter elkaar neem. Ik sta mezelf 1 keer per maand een dagje pillenverslaving toe, ik mag al niet meer snoepen, je moet een mens iets gunnen.

19u30

In mijn pyjama en met een kersenpitkussen op mijn ballon lig ik languit in de zetel. Ik lig daar wel lekker totdat er een grote vlinder door het huis begint te fladderen. Waar komt die nu weer vandaan? De kat is al verlekkerd aan het kijken en ik besluit het diertje te redden.  Verbeter de wereld, begin bij jezelf, al geldt mijn regel niet voor muggen, bromvliegen, wespen en teken. Tegenwoordig red ik zelf spinnen.

Helaas wil de vlinder niet braaf stilzitten totdat ik ze kan pakken. En een vliegend insect, blijft een vliegend insect, ook al is het een mooie vlinder.

Mijn “catch and release” is niet zo een groot succes en hulp kan ik niet verwachten, meneer ligt in de zetel mijn poging te filmen en me uit te lachen. Ik krijg bijna een hartaanval als de vlinder de mouw van mijn kamerjas invliegt. Na nog enkele heel elegante moves krijg ik de vlinder te pakken en schenk ik ze de vrijheid. Ik bekijk het filmpje en, helaas, het is grappig. Op film valt mijn profiel eigenlijk best wel mee.