Deze zomer gaan we twee maanden op reis. We logeren in een ruime chalet, midden in de bossen. Om naar de supermarkt te gaan moet we naar het buitenland. Hoe gezellig is dat? Dat wordt talen oefenen!
Op wandelafstand is er een groot openluchtzwembad. Bovendien zijn er wel drie frituren in de buurt. De chalet is voorzien van alle comfort. Dus thuiswerk is dus geen probleem. De Hond mag ook mee. Het huisje heeft een hele mooie naam: Casa di mama.
Kleine paniek enkele weken geleden. Oké, het was naïef te denken dat ons huisje op tijd klaar zou zijn. Maar we zitten er toch maar mooi mee. Dus er zit maar één ding op: logeren bij mijn ouders.
Ik ben blijkbaar de enige die twee maandjes logeren bij mijn ouders volledig ziet zitten. “Di mama” is het stadium ‘ontkenning’ ondertussen voorbij. Nu zit ze in modus ‘vluchten’. Of is het toeval dat ze net tijdens onze eerste week op vakantie vertrekt out of the blue? Het Vriendje is in paniek: twee maanden geen playstation? Er is wel degelijk een tv op de kamer, schat. En de Papa? Die doet zoals altijd zijn eigen zin.
We kunnen ook logeren bij de Ex. Maar dat is zelfs voor ons te bizar. Nochtans heeft zijn logeerbed een TEMPUR (met r’tje) matras én het Vriendje mag ook meekomen. Klinkt verleidelijk nietwaar? Onze Katten zullen vast dol zijn op zijn kwaliteitsmatras.
Iedereen heeft medelijden met mij. De Baas kijkt nu al uit naar mijn dolkomische verhalen die ongetwijfeld volgen op ons verblijf. Een collega keek zo zielig, ik ging hem bijna een zakdoekje geven. Geen nood jongen, ik moet het overleven, jij hoeft het niet te doorstaan.
Wat kan er eigenlijk misgaan? Ik bekijk het positief. Het is daar echt mooi. Ik zie eindeloze zonnige avonden met de Mama op het terras. Mijmeren over het leven met een glas ‘wein dabei’. Het Vriendje en de Papa gezellig aan het discussiëren over wat mannen discussiëren. De Hondjes samen aan het chillen op het gras.
Van twee dingen ben ik wel zeker. De wijn, die zal nodig zijn. En eindeloos wordt de zomer zeker …
Dana's plakboek 